Όταν το χέρι πιάνει χαρτί
δε
γνωρίζει ακόμη τι θα γράψει
Σα
να κινούνται τα δάχτυλα
μαγεμένα
από αόρατες λέξεις
Όπως
οι πρώτες λέξεις
που
κάποτε έσπαγαν τη σιωπή
Σα
μια τορπίλη γραπτών ήχων
που
θαρρείς πως θα ζήσεις για πάντα
Μετακομίζοντας
απλώς σε άλλο χέρι
που
άθελά του συνεχίζει τη διαδρομή
Με
μοναδικό προορισμό
των
ανθρώπων την αθάνατη τέχνη
Γιάννης
Πολιτόπουλος
Clics
looks
and dreams
Fears
medit
and prophecies
Promenades
sadness
and crimes
Poetry
as health
and consignement of future
Yannis Politopoulos
Μυριάδες σκέψεις
φωτίζουν
τις μέρες του
Άπειρα
όνειρα
διενεργούν
στο βλέμμα της
Απρόσκοπτες
μνήμες
απαντούν
στα χείλη τους
Εγκάρσιες
φλόγες
αναδημιουργούν
τα όνειρά τους
Στο
πλήθος των φιλιών τους
μία
λαμπρή ζωή αναδύεται με πάταγο
Μακριά
στο μέλλον τους
ένα
κοράλλι ιχνηλατεί τον ερχομό τους
Γιάννης
Πολιτόπουλος