Blinded by love
She becomes incapable
of knowing
Frightened by tears
he repeats seriously
the absence
By loosing their time
both of them unconsciously
sell their immortality of pain
Till a book talks
about their mistakes
of being completely unknown
Yannis Politopoulos
Κάθε
καλοκαίρι το κορίτσι με τα μακριά ξανθά μαλλιά εναρμονίζει το βλέμμα του και τη
φαντασία του με το γαλάζιο της θάλασσας.
Κι όσο πιο απέραντο είναι το
γαλάζιο τόσο πιο μεγάλη γίνεται και η επιθυμία του κοριτσιού για την επίτευξη
ενός απώτερου στόχου.
Μπορεί να μη γνωρίζει ακόμη με
ακρίβεια το στόχο αυτό αλλά ξέρει πως συνδέεται με τη πρόοδο της γραφής. Γιατί
το κορίτσι αυτό συνηθίζει να γράφει μολονότι ζει σε μία εποχή ιδιαιτέρως
αντιπνευμονική.
Έτσι συνεχίζει να πηγαίνει στην
ίδια πάντα ακτή, εκεί όπου οι στιγμές της ζωής είναι αέρινες και ηλιόλουστες.
Την ομορφιά του την οριοθετούν οι
λέξεις που κάθε φορά επιλέγει, για να εκφράσει το πλούτο των συναισθημάτων του.
Και δε ξεχνά ποτέ πως η πρώτη ηλιαχτίδα της μέρας αγαπά τη γραφή της.
«Ναι, είμαι μικρή», σκέφτεται
αλλά συνεχίζει να αναζητά το ελκυστικό άγνωστο γράφοντας.
Τα βλέμματα των ανθρώπων, ειδικά
των αμύητων στη γραφή, τα αγνοεί επιδεικτικά και συνεχίζει να πραγματώνει τη
δική της εκκολαπτόμενη προσωπικότητα.
Αφού μοιάζει να έχει μεγαλύτερη
σημασία για εκείνη η προσωπική της εξέλιξη παρά οτιδήποτε τυχαίο, είτε γεγονός
είτε σκέψη είτε συναίσθημα.
Αφού γνωρίζει πως μόνο τα ουσιώδη
στοιχεία της ανθρώπινης ζωής, δηλαδή τα συναισθήματα, οι επιστημονικές αλήθειες
και η εμπέδωση της Ιστορίας, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ατομική και στη
συλλογική πρόοδο.
Έτσι, πιάνει να διαβάζει βιβλία
ακόμη και σε ηλεκτρονική μορφή, αφού δε θέλει – ακόμη τουλάχιστον – να
απορρίψει ουσιώδη στοιχεία του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Αν και όλα τα σημερινά παιδιά
γνωρίζουν πως η σύγχρονη πραγματικότητα του εικοστού πρώτου αιώνα παρουσιάζει
πολλές αντιστοιχίες με μία κινηματογραφική ταινία που όμως παρά την ποικιλία
των εφέ δεν κατορθώνει να εμφυσήσει συναισθήματα και ιδέες στη προσωπικότητά
τους.
Γιάννης Πολιτόπουλος
Suddenly a tone
breathes her fantasy
At the same moment
a look compresses his memory
Then a dreamy song
despairs their loneliness
From the spirit of a radio
a discovery engages their loneliness
Like their younger dreams
their hands smooth their togetherness
Yannis Politopoulos
Στο
καυτό περιγιάλι των λέξεων
φεγγίζει
η αλήθεια
Στη
λιμνοθάλασσα των σκέψεων
ηχούν
οι προσδοκίες
Στις
βουνοκορφές των διαλόγων
συνομιλούν
τα όνειρα
Πλήθος
λογοτεχνικών γραφών
διαλέγεται
με το μέλλον
Άπειροι
συνδυασμοί χαδιών
γράφουν
για την αγνότητα
Μία
επίσκεψη, ένα σχόλιο κι ο κόσμος
ενώνεται
με τα όνειρά του
Γιάννης
Πολιτόπουλος