Το αθέατο όνειρο

Κατακαλόκαιρο και δίπλα στη γαλάζια θάλασσα ένα μικρό κορίτσι ταλαντεύει το καθάριο, το αγνό παιδικό του βλέμμα στην απεραντοσύνη του ορίζοντα.

          Είναι το κορίτσι του γαλάζιου ανέμου της θάλασσας, το κορίτσι των πιο στοχαστικών και μειλίχιων ονείρων. Είναι το κορίτσι που πρόκειται να κατακτήσει το γαλάζιο μέλλον.

          Στέκεται εκεί, πάνω στη χρυσή αμμουδιά των καλοκαιρινών ονείρων του και τα διάπλατα μάτια του επιχειρούν το αδύνατο, το ακατόρθωτο, το ελκυστικό. Επιχειρούν να συνδέσουν τη ζωή με το όνειρο, το ξανθό φως του ουρανού με το γαλάζιο του θαλασσινού νερού.

          Φορά ένα λινό φόρεμα κεντημένο με τις παιδικές της επιθυμίες.

          Καμιά φορά που το βλέμμα του ξεστρατίζει από την απεραντοσύνη, το κορίτσι ζωγραφίζει στην άμμο τις λέξεις που αγαπά πιο πολύ.

Κι έπειτα, τις διακοσμεί με κοχύλια και τις αφήνει να περιμένουν να τις λούσει με τις ασημένιες λουρίδες του το φεγγαρόφωτο που τη νύχτα θα διαδεχτεί το ξανθό φως των ηλιαχτίδων.

          Οι λέξεις αυτές που τις χαϊδεύει τη μέρα το γαλάζιο κύμα της θάλασσας, είναι: ευτυχία, αγάπη, απεραντοσύνη και όνειρο.

          Γράφει μόνο αυτές, γιατί γνωρίζει πως μόνο η σταθερότητα και η εμβάθυνση των συναισθημάτων και των ονείρων του αποτελούν τη μεγαλύτερη εγγύηση για την προσπάθεια που μόλις τώρα ξεκινά στη ζωή του, δηλαδή την προσπάθειά να βρει την ευτυχία που τόσο αξίζει στην προσωπικότητα που κτίζει καθημερινά με λέξεις, πράξεις και όνειρα.

          Κι είναι πάντα εκεί, δίπλα στη θάλασσα όπου ανακαλύπτει τους μύχιους στόχους της ζωής του.

Και το γνωρίζει πως ο ήλιος το λατρεύει, πως τα παιδιά τη θεωρούν ένα πλάσμα εξαιρετικό, ένα κορίτσι εύστροφο με ικανότητες ηγετικές και όνειρα σμιλεμένα από φεγγαρόφωτο.

          Έτσι εξηγείται που η θάλασσα ταξιδεύει το όνομά του στην απεραντοσύνη των οριζόντων και το οδηγεί πιο μακριά κι από τη χώρα του ονείρου, στη γη της ευτυχίας όπου η ίδια είναι η βασίλισσα των παιδιών.

          Γιατί έτσι πάντα θα γίνεται στη ζωή αυτού του κοριτσιού.

Θα ξεκινά από ένα μικρό σημείο του κόσμου, για να τον κατακτήσει ολόκληρο.

Και θα τον κατακτήσει, για να τον ομορφύνει με την παρουσία του και με το φως των ονείρων του.

Μία πράξη όπως το ίδιο το κορίτσι το επιθυμεί, όπως τη φαντάστηκε την πρώτη φορά που αντίκρισε τη γαλάζια θάλασσα και πρόσθεσε το παιδικό της χαμόγελο στην ομορφιά της ζωής.

Γράφοντας για όλους εμάς

Από τη ψυχή

γεννιούνται οι λέξεις μου

Από αγάπη

γράφει το χέρι μου

Από αγνότητα

προσκαλούνται οι επισκέπτες μου

Κι έχουν μαζί τους

στο βλέμματα και στα χέρια τους

πλήθος μηνυμάτων φιλίας

Τι όμορφη που είναι

η απεραντοσύνη των συναντήσεών μας

έτσι αγνή που ομορφαίνει τις ζωές μας

Βεβαιότητες

Φεγγοβολούν οι επιθυμίες

των ανθρώπων

Λάμπουν οι μνήμες

των προγόνων

Τραγουδούν τα χείλη

των παιδιών

Τα χέρια μας ενωμένα

ξαναγράφουν το παρελθόν

Τα βλέμματά μας μπλεγμένα

οριοθετούν το παρόν

Τα βέβαια βήματά μας

οδηγούν στο κοινό μέλλον

Ένα φιλί να προσφέρουμε

κι ο κόσμος γεννιέται ξανά

Our supplies

The feelings

the thoughts

and the seas of our friendship

The songs

the photos

and the plains of our messages

The comments

the point of views

and our genuine interest

The visits

the comments

and the exchanges of our wishes

All traveling together

by plane of our posts

Invaluable happiness

Naked light

touches the faces

Hot breath

caresses the Spring

Open arms

welcome the writing

Light breeze

travels the dreams

Breaths of love

beautify the nature

Unknown songs

illuminate the hugs

Beloved readers

carry my poems

to the port of their hearts