The principle of writing

The script started from her hands. From the gentle hands of the girl with blue eyes. In fact, started from the fingertips of his right hand.

To celebrate the indescribable beauty of words poured in thin veins, bloody words, love words, words, unexpected, silent words about the world, about love, for the cheerfulness of things. And began to climb towards the shoulders of nude dreams. Dreams that cause perpetual birth of writing. Dreams flesh poem pinned to the presence of life. Dreams naked twinkle in the darkness of daily life. And then the words have gone. They painted her neck with seasonal flowers in spring colors and came on her lips which gave full tender kiss vastness.

Words on her lips, her eyes words, words everywhere on her face.

Words of desire for the girl's desire. Matching words in her life. Words that are written just for her in the window of love. In the backdrop of dreamy nights of silence.

And the pretty face, the words went to the heart and penetrated deep into the writing of a new scenario of eternal summer. The scenario of a stroke that does not allow any silence to silence. Words flowing river in the divine feet of future gazing. Words dancing in the ocean waves of long hair. Words rain watering the joy of friendships, her embrace of night love. Words that beautify her beauty.

The words that she writes the paper's life and have something out heady aroma, something of the certainty of physical feminine eyes, a powerful kiss that rises to the dreams of boys. The tireless words, the tireless writing the agreement and disagreement, the silence, wandering in the body, their eyes encountered her own in a play of light. The girl is the dream girl of bare, unprotected of words.

The words of those who were born and waiting for the order or the request of.

Of words that fall in love on her face and eyelids to thrive as the ultimate love, like love that weaves the veil of femininity.

Of words spoken from the lips of the girl with blue eyes until the end of the world.

Yannis Politopoulos

The naked look of writing

All stories are realized in places uninvited, endless. The writer starts from the intimate immensity, the embarrassment of thought to incarnate word. And time is always the elusive light of silence. So, writing somebody realizes the path to the lack of love.

This is, of course, a recurring creation. In particular, it is thought that hatched, the words that follow, the words that mate, the words that escape from the open heart. The look remains pinned, puzzled brief idea of chastity. The look once strays from his lips. The look is nude. Words are naked. And then, suddenly, silence speaks, feels, experiences, negates promises, falls creates.

The whiteness of the paper succumbs to excess, indulging in stroke. The text breaks, soul stirred. Nothing resists, cast all joints on the edge of reason.

People internalize without secrets. Like love, like the original silence as the austere beauty before experiencing loneliness east infuser infinity of thoughts. Then the silence is the end, the naked, the unprotected eyes of writing.

It happens. A text with authentic life immensity, a text that extends till the sunrise of a barefoot wandering. Text stutters the gross shape of the importance of the initial words. Text of writing that writes happening, an act of the writer who writes his lips and announces his desire to light another verbal creation.

On the verge of life, at the turn of the light at the intersection of writing passion waves life grows occult and steep edge of thought which flows at the foot of the narrative, on the outskirts of a poetic verses test for the first time in the world smiling.

Then the new writing is always a new text with unripe lips, naked in the writer’s eyes and naked at the first innocent look towards the darkness of the birth of art.

And there is no time no space. The components of the text still remain to be discovered, everything to win, such as the blue vastness of emotion. For no apparent reason wearable light eyes, writing activates the process of reading and then the lonely process of imagination.

The naked gaze falls on the sense that the other authority and ultimately brings another life.

Yannis Politopoulos

The spirit of teaching

Through gates

of words

Through lamps

of faith

Through tales

of universe

A child finds

all methods

A teacher looks at

all the hearts

A parent brings

all the feelings

All together

mates of the miracle

of teaching

Το γαλάζιο δωμάτιο

 Μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα ο θόρυβος της παράκτιας θάλασσας απομακρύνεται αργά μέσα στη σκοτάδι Στο δωμάτιο με τους γαλάζιους τοίχους το αγαπημένο κορίτσι της θάλασσας κοιμάται απαλά πάνω στα κατάλευκα σεντόνια. Ξαφνικά, ένα γλυκό όνειρο θωπεύει τα όμορφα κλειστά μάτια της. Οι βλεφαρίδες της χορεύουν για λίγες μαγικές στιγμές στο ρυθμό της ονειρικής ζωής.

Το όνειρο προβάλει στα μάτια του κοριτσιού την εικόνα ενός αγοριού που την κοιτάζει με άμετρη λατρεία. Το βλέμμα του περιπλανιέται πάνω στο κουλουριασμένο σώμα της έτσι όμορφο όπως αυτό διαγράφεται πάνω στα λευκά σεντόνια. Η έκτη αίσθηση της κοπέλας τη ξυπνά και το βλέμμα της αντικρίζει το βλέμμα του αγοριού.

Τη στιγμή εκείνη η κοπέλα δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τι είναι πραγματικότητα και τι είναι φαντασία μέσα στο γαλάζιο δωμάτιο. Άλλωστε, έτσι βιώνει αυτή η κοπέλα όλη της τη ζωή, μοιρασμένη στα δύο, όπως συμβαίνει σε όλες, τις λίγες είναι αλήθεια, πραγματικά όμορφες κοπέλες. Γιατί η αυθεντική ομορφιά είναι πάντα διττή – και εξωτερική αλλά και εσωτερική ταυτόχρονα – δεμένες  αρμονίες της θηλυκότητας σε ένα ενιαίο σώμα

Όταν η κοπέλα συνειδητοποιεί το βλέμμα του αγοριού, το κοιτάζει κι εκείνη με λατρεία. Έπειτα, με γλυκιά φωνή το ρωτά αν είναι ακόμη νύχτα. Εκείνο της λέει πως ναι, είναι νύχτα ακόμη. Η κοπέλα κοιτάζει αυτό το αγόρι γνωρίζοντας πως το έχει ήδη κατακτήσει με τη γαλανή θαλάσσια απλότητα που διακρίνει όλη της την ύπαρξη.

Για να ανθρωποποιήσει τη θεϊκή αυτή στιγμή, η κοπέλα του μιλά.

Λέει: Κοιμήθηκα με σεντόνι το βλέμμα σου!

Και συνεχίζει λέγοντάς του ότι αν θέλει, μπορεί να της μιλάει την ώρα που αυτή κοιμάται. Μπορεί και να τη ξυπνάει, αν το θέλει, για να ακούσει αυτά που θα της λέει.

Του λέει πως αν θέλει, μπορεί να φιλήσει τα μάτια της, τα χέρια της, τα μαλλιά της, όπως συνηθίζει να τα φιλά η αγαπημένη της θάλασσα κάθε καλοκαίρι.

Όταν την έχει ξανατυλίξει πια ο ύπνος, το αγόρι μαγεμένο από την ομορφιά κάνει αυτό που μόλις πριν του έχει ζητήσει η κοπέλα.

Το σεντόνι έχει γλιστρήσει κάτω από το πρόσωπό της και το αχνό φως των κλειστών ματιών της είναι απροστάτευτο μπροστά στο βλέμμα του.

Το αγόρι, ευχάριστα αιχμάλωτο της πηγαίας ομορφιάς της, αγγίζει με το βλέμμα του τα χείλη της και φιλάει νοερά με τη ματιά του το γαλάζιο φως που ξεπηδά μέσα από αυτά.

Είναι πια εκείνη η μοναδική στιγμή, που το αγόρι βιώνει το όνειρο ως κάτι το απόλυτα φυσικό, ως τη φυσική εξέλιξη των ονειρικών καταστάσεων που ταιριάζουν πλήρως σε μια αγαπημένη της θάλασσας όπως  εκείνη.

Τις στιγμές αυτές το δωμάτιο γίνεται ακόμη πιο γαλανό διαχέοντας παντού την ευτυχία της νεότητάς τους.

Τότε, ακόμη κι ο χρόνος βιώνει την απόλυτη αποθέωση μιας αιωνιότητας, η οποία αν και δημιουργημένη από θνητούς, έχει τη μοναδικότητα μιας ευτυχίας που ξεπερνά τα ώρια της χρονικής φθοράς.

Γιάννης Πολιτόπουλος

Pompeii

Words of ashes

memories of love

and the sound of its friends

Promises full of flames

dreams unfulfilled

and the wind of its immortality

Unpredictable hugs

lonely  hands

and the passions of its souls

Today it lives on our lips again

Yannis Politopoulos

The desperation

That little word

failed to understood her lips

No phrases could begin

through her beauty

Neither meaning

could spent a breath

Her face becomes tale

for ugly children

Till a hand writes that

- persistence -

is the limit of human's agony

Yannis Politopoulos

My trip

My boat is made

of words

My paddle is made

of feelings

My anchor is made

of thoughts

My trip  begins

from my hand

My trip is lasting

as long as your reading

My trip never ends

while your hearts feel the same

The same is forever

Yannis Politopoulos

Writing

                               W ind of words and

                                r ain of thoughts bring

                                i deas of

                                t ruth deep

                                i nto the

                                n arrow way of

                                g iving joy to your hearts

                                   Yannis Politopoulos

Μία θάλασσα λέξεων

          Στο διαρκές καλοκαίρι των ονείρων της η κοπέλα με τα καστανά μαλλιά ποθούσε την επιβλητική άφιξη ενός φιλιού στις ακρογιαλιές των χειλιών της.

          Όμως, το Φθινόπωρο κυλούσε και τα χείλη της κοπέλας αναζητούσαν εναγωνίως τη τρυφερή άφιξη του φιλιού, το οποίο όμως αγνοούνταν κάπου μακριά στο βαθύ ωκεανό μιας απέραντης φυσικής συνείδησης.

          Και μολονότι η κοπέλα έλεγχε κάθε πιθανό φταίξιμό της, δεν έβρισκε ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα της απουσίας του φιλιού.

          Πάντως, ένα ηλιόλουστο Φθινοπωρινό απομεσήμερο, η κοπέλα πρόσεξε ότι κοντά στον πιο απόμακρο κάδο της παραλιακής οδού ήταν βαλμένη μία σελίδα με όμορφα μεγάλα κεφαλαίο γράμματα.

          Μην αντέχοντας στο πειρασμό η κοπέλα τόλμησε παρά τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών να ανασηκώσει τη σελίδα.

          Τότε διάβασε :

ΦΙΛΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ

ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ

ΑΓΑΠΗ ΧΑΡΙΖΟΥΝ

ΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΒΛΕΠΕΙ

          Ετούτο το άτεχνο κεφαλαιογράμματο ποίημα η κοπέλα το κράτησε στη μνήμη της κι ενώ πέταξε το χαρτί στον κάδο, ξεκίνησε για το σπίτι της προφέροντας συνεχώς μέσα της το μικρό ποίημα, για να μην το ξεχάσει.

          Και πραγματικά, η κοπέλα δεν το ξέχασε κι έτσι, όταν έφτασε στο δωμάτιό της, το έγραψε στον υπολογιστή της δίνοντάς του μάλιστα και τίτλο. Το ονόμασε :

ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΛΕΞΕΩΝ.

          Το επόμενο δειλινό, η κοπέλα το δημοσίευσε στο λογαριασμό της σε μία από τις ποικίλες εκδοχές της κοινωνικής δικτύωσης και το θαύμα συντελέστηκε δύο απογεύματα αργότερα.

          Γιατί επικοινώνησαν μαζί της δύο αρσενικά πρόσωπα με αφορμή την ανάγνωση του κεφαλαιογράμματος ποιήματος.

          Το πρόβλημα της κοπέλας είχε πλέον αλλάξει περιεχόμενο. Είχε, μετατραπεί σε δίλημμα επιλογής. Και μέσα της η επιλογή είχε ήδη γίνει. Και θα ήταν ο νεαρός που θα μπορούσε να μετατρέψει τη ζωή της σε μία θάλασσα λέξεων.

Γιάννης Πολιτόπουλος

Εσύ ο επισκέπτης

Φιλί αγνό

εκφράζει την ομορφιά

Χαμόγελο αχνό

εμπλουτίζει τη φαντασία

Βλέμμα απλοϊκό

εναρμονίζει το συναίσθημα

Όπως ακριβώς

τώρα

που επικοινωνούμε

διαβάζοντας

αυτό που η σκέψη γέννησε

Τις λέξεις δηλαδή

που μας ενώνουν για πάντα

Αυτό είναι φιλία

χωρίς όρια, δίχως όρους

Ο Ήλιος που δε ξέχασε

          Ακόμη μία Φθινοπωρινή ημέρα που ο άντρας αναζήτησε την ελπίδα στην άυλη ηχώ του βλέμματος μιας ηλιακής ακτίνας, δίχως όμως να την αντικρίσει.

          Ένα δάκρυ τότε σκαρφάλωσε στην ακρογιαλιά των φρυδιών του κι από εκεί έπεσε αμίλητο στο ακροθαλάσσι των χειλιών του.

          Καμία στοιχειώδης αναλαμπή δε φαινόταν στον ορίζοντα έξω από το κλειστό, νοτισμένο από τη φθινοπωρινή υγρασία τζάμι του παλιού παράθυρου.

          Εκείνος όμως, ανανεωμένος από δυνάμεις ανεξέλεγκτης συναισθηματικής έπαρσης βγήκε φορώντας ένα πρόχειρο πανωφόρι στο δρόμο αρχίζοντας να περπατά προς την άγνωστη κατεύθυνση των παλιών ονείρων του.

          Ακριβώς στο χτύπο της συμπλήρωσης μισής ώρας περπατήματος ο άντρας δέχτηκε την απόλυτη ευεργεσία της πρώτης ημερήσιας ηλιαχτίδας.

          Κι ήταν τόσο μα τόσο ένθερμη η παρουσία αυτής της πρωτόφαντης ηλιαχτίδας, που ο άντρας ποτέ του δε ξέχασε την ευεργεσία της.

          Από τότε, ο άντρας γνωρίζει πως ο ήλιος προϋπαντά κάθε συναίσθημά του ήδη από την ώρα που αυτό γεννιέται στις ακρογιαλιές της ψυχής του.

          Γιατί πρόκειται για την ηλιαχτίδα που δημιουργεί το παρόν του με τη διαχρονικότητα της ανάμνησής της.

The genesis of love

He couldn't see the deep cries of her imagination, when suddenly a voice took his reacting away. It was the voice from the lips of a black woman about forty years old. She was singing since the first breath of the morning wind waiting for an unknown kiss to reflex over the rainbow of her fantasy. But deep in the seaside of her heart there was a little piece of pain and the man felt anxious. But his path won his fear and he walked till the first "seaside" of the woman's beauty. Just a few hands before her open arms the man told her : You have the female power of an unexpectable romantic beauty. The woman sent him the reflection of her most tender breath. A wave of love was born under the title of a romantic sky. Their first words also fall in love together.

Yannis Politopoulos

Meet the silence

From the land

of a letter

From the sea

of a post

From the air

of a truth

Your heart

feels the message

Your hand

meets the tenderness

Your look

sends a kiss

to the Troy of your travel

Yannis Politopoulos

Το απλωμένο χέρι

Βλέμματα διαπερνούν

τις ακτές των σκέψεών της

Φωνές αγγίζουν

τους δρόμους των ονείρων της

Χέρια τραβούν

τα μεθεόρτια των αποσκευών της

Κι εκείνη με χέρια απλωμένα

λέξεις χαράζει

στο απροσδόκητο των στιγμών τους

Πολλές φορές διέδωσε τη σκέψη της

για άμισθη βοήθεια

στο πιο καυτό κόκκινο της θλίψης τους

Και τώρα ολομόναχη κι ωραία

αναμένει γλυκά

τον εναγκαλισμό της από άγνωστα χέρια

Γιάννης Πολιτόπουλος

The kiss of September

From the depth of her warm lips a kiss was born right ahead his memory. The foreigner had his look in a hysterical passion for her lips. His mind was trying to disappear the unusual fear in front of her dreams. But the kiss was already born as a warm word in the essay of their beginning. It was a matter of time for all of us to read a story about this couple. Because when a kiss is ready to win their silence, a new love can bring kisses in our lips. That is the reason why a writer creates a book or posts a meaning and sends this right into other's look.

Yannis Politopoulos

The broken glass

There was a deep thought in her mind, when suddenly the young woman felt the rough danger to his eyes. A man full of desperate was trying to write a text through the light in a dirty window that was symbolizing the dream of his mythical love. But the text was terrible as it's words were row complicated by the warm lamp of his deep thought. As his hand was pushing the window, a click scratched the glass. The glass was  scratched forever and the young woman felt a warm sea of love feelings ready to touch her heart for the first time. But the glass has destroyed the romance of their new story.

Yannis Politopoulos

Αγαπώντας τη σιωπή της

          Επιστρέφοντας στη χρυσαφένια αμμουδιά των  εφηβικών του ονείρων ο άντρας αυτός επιχείρησε ανώφελα να εναρμονίσει το βλέμμα του με την πιο πρόσφατη εκδοχή του ηλιακού πόθου του.

          Στάθηκε όμως αδύνατη κάθε προσέγγιση σε μία  πιο σύγχρονη εκδοχή προσαρμοστικότητας στην απαράμιλλη ενότητα παλαιού – νέου κι έτσι η συγκεκριμένη εκδοχή αντίδρασης κατέληξε σε μία εμφατική σιωπή.

          Μία αμιγής, συμπαγής σιωπή σα φρούριο των αρχών του Μεσαίωνα εγκαταστάθηκε στο αβλαβές πλέον παρόν της ζωής του περιορίζοντας κάθε δυνατότητα.

          Έτσι, δεν απέμενε πια άλλη εκδοχή ζωής παρά η εγγενής αγάπη για τη σιωπή.

          Και την επιχείρησε αυτή τη συμπεριφορά ο άντρας δίχως πια να ευελπιστεί σε κάτι θετικό ή έστω ημιτελές αλλά λίγα έστω υποσχόμενο.

          Κι όντας, αγαπώντας τη σιωπή μπόρεσε γρήγορα σχετικά να αγαπήσει και τα χρονικά κομμάτια της ζωής του αλλά και το παρόν του και το άμεσο μέλλον του.

Αυτή είναι άλλωστε η σπουδαιότερη συνεισφορά του φαινόμενου της σιωπής στη πνευματική ζωή του ανθρώπου.

Γιάννης Πολιτόπουλος

Breaths of Poetry

The sea

can feel your soul

The sun

can touch your mind

The air

can smell your breath

Three waves away

your future

can breath our friendship

A few clicks away

our connection

can live forever

Yannis Politopoulos

Η εκδρομή

          Ζεστό κύμα ηλιακής θέρμης αγγίζει το βλέμμα της, έτσι όπως αυτό έχει καταδυθεί στα έγκατα των καλοκαιρινών επιθυμιών της.

          Μυρωδιά απουσιάζουσας αγάπης έχει συνεπάρει το μέγιστο τμήμα των επιθυμιών της, όταν μία μικρή στάλα αγνού κλάματος κατακτά το πρόσωπό της.

          Ετούτη η όμορφη κοπέλα αντιλαμβάνεται πως η νόσος της εποχής, τα απειροελάχιστα χρήματα, είναι απολύτως βέβαιο πως θα την αφήσουν εκτός διακοπών της παρέας της.

          Πώς να ταξιδέψει, που δεν υπάρχει ούτε κάν η θωπεία του απροσδόκητου χρήματος στον ορίζοντα της ζωής της.

          Τίποτα, κανείς δε μπορεί να της παρέχει μία πειστική εξήγηση για την υποχρεωτική μονομέρεια της ζωής της.

          Δεν της απομένει πια παρά ένα μοναχικό κλάμα, τέτοιο που να μπορεί με την άθλια έντασή του να υποδηλώνει για πάντα την απουσία της από την πιο σημαντική ως τώρα εκδρομή της.

          Μα η κοπέλα αυτή είναι τόσο ανθρώπινη που θα ταξιδέψει με τη φαντασία της σε πολλά όμορφα ακρογιάλια κι ας νιώθει πως η ζωή είναι άδικη. Γιατί γνωρίζει ότι και δίχως εκδρομή η ομορφιά της είναι ανυπέρβλητη.

Summer library

Early in the morning

Pablo Neruda gives us

a fairy myth

During the morning

Nazim Hikmet gives us

a human path

Later at noon

Keith Reid brings music

to our ears

In the afternoon

Dionysios Solomos send me

an angel of writing

In the midnight

E.E. Cummings translates

our dreams

During the night

Li Po smiles by using

our hearts

Yannis Politopoulos

Two flowers away

The verb has felt under the meaning of her personal thoughts. Although it was cold, even the season had the name of summer. Suddenly, in the deepest way of thinking a little flower met another flower at the edge of an old love. Serenity felt into people's waves of destiny. Suddenly, the sense of different thoughts smelled the two flowers, creating the new properties of reading. And this way, all you readers, become part of a story which travels into human’s eyes.

Yannis Politopoulos

July night

Wet feelings

save the meaning

Hot lips

speak about Poetry

Sunlight memories

kisses people's moonlight

Treasure of words

meet our illusions

Unlocked meanings

repair our friendship of the future

Μετατρέποντας

          Ήταν καυτό μεσημέρι στο σπίτι της παραλίας, όταν ο άντρας ψάχνοντας την τεράστια βιβλιοθήκη βρήκε ανάμεσα στα απότοκα του παρελθόντος ένα παλιό κείμενο γραμμένο άτεχνα κάποια απροσδιόριστη στιγμή.

          Η ένθερμη παρουσία του καλοκαιριού παρακίνησε τον άντρα να μεταγράψει αυτό το κείμενο.

          Καθώς όμως προσπαθούσε, διαπίστωσε πως υπήρχε μία ανυπέρβλητη δυσκολία. Το κείμενο δεν είχε ειρμό κι έτσι ο άντρας αυτής αποφάσισε να προσαρμώσει την ιστορία αυτή σε μία πιο σύγχρονη εκδοχή.

          Πρόσεξε όμως πως σταδιακά, μαζί με το κείμενο, άλλαζε κι ο ίδιος. Καθώς μάλιστα ο χρόνος κυλούσε και η νύχτα άρχισε να διαδέχεται την καυτή παρουσία της ημέρας, ο άντρας αυτός σταμάτησε και με μία αποφασιστική κίνηση τελείωσε τη προσπάθειά του.

          Κι ακόμη δεν είχε φτάσει στη περιγραφή της γυναίκας που υποθάλπονταν καθ’ όλη τη διάρκεια του κειμένου. Η ιστορία έμοιαζε ανολοκλήρωτη αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.

The travellers

The boy walked

through the lessons

The girl felt

through the dreams

The teacher travelled

through his student

The teacher learned

through her students

The children surpass

their teachers

Life is normal

again and forever

Yannis Politopoulos

Λιοπύρι

          Μία λέξη πιάστηκε στα χείλη της γραφής τόσο άξαφνα, όπως σπάνια συμβαίνει και μόνο κάτω από την ευγνωμοσύνη του καλοκαιρινού ήλιου.

          Η λέξη πάθος άπλωσε τους αρμούς της σε κάθε εκδοχή ηλιακού φιλιού κι έτσι ταλάντευσε μαγικά τη διαχρονικότητα των ανθρώπινων ονείρων.

          Τη λέξη αυτή δεν την ενδιέφερε τίποτα άλλο παρά μόνο η απόλυτη προσέγγιση στο έργο της.

          Από τη ζεστή εκείνη στιγμή πληθώρα σκέψεων εισέβαλε με τρόπο καλοκαιρινής θέρμης στα χείλη πολλών ανθρώπων και κυρίως πολλών παιδιών.

          Με τη διαδικασία αυτή συντελείται και σήμερα στο βλέμμα, όσων διαβάζεται ετούτη τη γραφή, η διαρκής καλοκαιρινή ομορφιά της ζεύξης υλικής κι άυλης υπόστασης της αιωνιότητας των ανθρώπινων ηθικών σκέψεων και διαδικασιών.

The desperate road

Through the veins

of love

Behind the stairs

of freedom

Under the pain

of arrival

Look, a dream calls

your reality

Fly under the pain

of misery

Dream a real touch

of sadness

And certainly be a friend

of your myth

Yannis Politopoulos

My teachers

Every morning

in the depth of mind

words feel their hearts

Every afternoon

in a new book

the eyes see their message

Every thought of mine

every teach of my lips

have their love

They loved me

like parents

and I love their memory

like a child

Yannis Politopoulos

Η αδρεναλίνη ενός φιλιού

          Παράξενη μέρα κυλά στην προέκταση των βλεμμάτων τους κι ακόμη και η δυσδιάκριτη επιθυμία του ερχομού αργεί να μετατραπεί σε χάδι.

          Ασυνήθιστα έρημη η ταλάντευση των βλεφάρων εδράζει στο φως τη μαγεία του ασυντέλεστου.

          Σπινθήρες επερχόμενων φιλιών διανοίγουν τις αγκαλιές και στιγμιαία το ψήγμα ενός κλάματος δακρύζει αψηφώντας τα μυστικά της νιότης.

          Μικρή λύπη σταλάζει τη λήθη της στο αμιγές  δάχτυλο μιας ενωμένης φαντασίας.

          Σαν από χιλιετίες κρυμμένη βαθιά στα χείλη, η επιθυμία ενός φιλιού πραγματώνεται προσθέτοντας ανθρώπινη υπόσταση στη γραφή που πρόκειται να στεγάσει τον έρωτα δύο ανθρώπων που ήδη μεσουρανεί.

          Με ήχους γλυκών λέξεων το μοναδικό φιλί προετοιμάζει τον ερχομό του.

Γιάννης Πολιτόπουλος

Rain of sunbeams

My visitors are

my open book

My visitors are

my warm summer

My visitors are

my tree of feelings

Every time they read

a memory turns into life

And life goes on

to their blog land

Like a rain of sunbeams,

of photos, of poems

Yannis Politopoulos